بازی ترسناک چی بازی کنم؟

توی هر مدیوم سرگرمی، از کتاب و رمان گرفته تا فیلم و گیم، ژانر وحشت همیشه یکی از پرطرفدارترین ژانرها بوده و هست. دنیای گیم هم از این ژانر بی‌نصیب نمانده و از بازی‌های پرخرج و بزرگ تا بازی‌های مستقل و کوچک در ژانر وحشت وجود دارند.

• Condemned: Criminal Origins

به نظر من هر فهرست بازی ترسناکی باید با Condemned شروع شود؛ مخصوصا اگر درباره زاویه دید اول شخص صحبت کنیم. Condemned شاهکار ژانر وحشت از استودیوی Monolith است که قبل از آن روی سری F.E.A.R و عنوان کلاسیک Blood کار کرده‌اند.
Condemned بازی ترسناکی است که تمرکز زیادی روی مبارزات تن به تن با سلاح‌هایی مثل لوله و چوب و... دارد. توی Condemned به عنوان یک مامور FBI بازی می‌کنید که طی یک پاپوش، برای قتل مقصر شناخته‌ می‌شود و تلاش می‌کند این اتهام را از خودش پاک کند. با این هدف، شما داخل بازی به دنبال قاتل سریالی هستید که قاتل‌های سریالی دیگر را به قتل می‌رساند. داستان کلی بازی سیاه و غیراخلاقی است و همین موضوع آن را برای یک بازی ترسناک خوب مناسب می‌کند.
Condemned با استفاده از موتور بازیسازی Jupiter ساخته شده که متعلق به خود استودیوی Monolith و قادر به ارائه نورپردازی‌های خارق‌العاده‌ای است. فضاسازی و گرافیک بازی شاید در مقایسه با بازی‌های مدرن خیلی چشمگیر نباشد؛ اما در تمامی معیارهایی که قصد دست یافتن به آن‌ها را دارد، موفق است. نورپردازی، فضاسازی و کارگردانی هنری Condemned هنوز هم یکی از بهترین‌هاست و با چندتا Jump Scare کاملا فکر شده، یک بازی ترسناک کامل خلق می‌شود.
سیستم مبارزان Condemned خیلی ساده است. بازیکن می‌تواند حملات دشمنان را دفاع کند یا خودش حمله کند. بازیکن باید به‌تنهایی از ساختمان‌های متروکه‌ای عبور کند که محل زندگی معتادان و خلافکارهای زیادی است. بیشتر مبارزات بازی با لوله‌ یا تکه چوب‌هایی که پیدا می‌کنید، اتفاق می‌افتد و گاهی ممکن است اسلحه‌هایی مثل شاتگان، کلت یا Rifle هم پیدا کنید که تیرهای خیلی محدودی دارند.

• Amnesia: The Dark Descent

تقریبا امکان ندارد فهرستی درباره بازی‌های ترسناک ببینید و اسمی از سری Amnesia وسط نیاید. The Dark Descent سال 2010 عرضه شد و به نظر من همچنان یکی از بهترین بازی‌های ترسناکی هست که ارزش تجربه کردن دارد. Amnesia The Dark Descent بیشتر به‌خاطر کلیپ‌های زیادی که استریمر و یوتوبرها از آن به اشتراک گذاشته‌اند، شناخته می‌شود. اگر شما هم توی اینستاگرام یا یوتیوب کلیپی دیدید که با جیغ و فریادهای زیاد بازیکن همراه بود، احتمالا درحال تماشای تجربه یک یوتوبر از The Dark Descent  بوده‌اید. Frictional Games، سازنده این فرنچایز در ساختن فضاهای ترسناک و ایجاد ترس روانشناختی در بازیکن تبحر بالایی دارد.
شما نقش دانیل را بر عهده می‌گیرید که در ابتدای بازی در سالن‌های تاریک قلعه برننبورگ با فراموشی شدید بیدار می‌شود. مراحل اولیه کمی حال و هوای فیلم Memento را دارند و دنیل سعی می‌کند با خواندن یادداشت‌هایی که ظاهراً برای خودش گذاشته، جستجو در دفترچه‌های خاطرات قدیمی و تکه‌های کاغذی که در فضای بازی پیدا می‌کند، نکاتی را درباره گذشته‌اش کشف کند. نکاتی نیز توسط فلاش بک‌هایی ارائه می‌شود که به‌صورت رندوم در طول بازی اتفاق می‌افتند. طرز ارائه داستان کمی کلیشه‌ای است؛ اما Frictional با همین ستون‌های ساده روایت و فضاسازی خوبی ارائه می‌کند. داستان جذاب است و از طریق قطعاتی که به‌راحتی فهمیده می‌شوند و در بازی پراکنده شده‌اند، روایت می شود.

• Layers Of Fear

عموما گیمرها به دنبال تجربه‌هایی پر از خشونت و اکشن و... هستند و بازی‌هایی را که خط روایت آرام‌تری دارند، نمی‌بینند. Layers of Fear در دسته‌بندی‌‌ای قرار می‌گیرد که به آن Walking Simulator یا شبیه‌ساز راه رفتن می‌گویند. در این سبک از بازی‌ها، اکثر فعالیت شما به راه رفتن و حل کردن پازل‌های بازی ختم می‌شود. خود من هم علاقه آن‌چنانی به Walking Simulatorها ندارم؛ اما بازی ترسناک Layers of Fear از این قاعده مستثنی است.
تیم طراحی فضاهای بازی واقعا کار خارق‌العاده‌ای انجام داده‌اند و بعضی از Jump Scare و صحنه‌هایی که با آن برخورد می‌کنید، کاملا فکرشده هستند. صداگذاری و طراحی صداهای محیطی هم به بهترین نحوه ممکن انجام شده تا شما را کاملا در دنیای خودش غرق کند. تمامی این المان‌ها را با داستانی درباره یک هنرمند نقاش ترکیب کنید که در تلاش است بهترین نقاشی خودش را برای ورود به دنیای هنر بکشد. این نقاش مرموز در حین تلاش برای رسیدن به آرزوهایش و ورود به دنیای هنر، مجبور است با گذشته‌ و وضعیت روانی دست و پنجه نرم کند که خیلی خوشایند نیست و بازیکن را هم در این داستان درگیر می‌کند.

• Alien Isolation

یکی از بهترین بازی‌های این لیست قطعا Alien Isolation است. این بازی که سال 2015 به عنوان دنباله‌ای برای فیلم Alien 1973 منتشر شد، یکی از بهترین بازی‌های ترسناکی خواهد بود که بازی کرده‌اید. در Isolation شما در نقش دختر Ripley شخصیت اصلی فیلم بازی می‌کنید که به دنبال مادرش می‌گردد. همین جریان بازیکن را به ایستگاه فضایی Sevastopol می‌کشاند. به‌طور کلی، در بازی‌های ترسناک ایزوله کردن بازیکن در فضایی که از هر کمکی دور است، یک معیار و قانون محسوب می‌شود. در Alien Isolation شما داخل یک ایستگاه فضایی هستید و از خدمه خود جدا می‌شوید. همه این‌ها درحالی است که یک زینومورف (هیولاهای فضایی معروف سری Alien) در ایستگاه رها شده و دائما در طول بازی شما را دنبال خواهد کرد.
گیم‌پلی Alien Isolation اکثرا در فرار و پنهان شدن از زینومورف خلاصه می‌شود؛ اما در این بین، باید با موجودات زامبی مانندی هم مقابله کنید که ربات‌هایی با هوش مصنوعی خراب‌شده هستند. برای فرار از زینومورف می‌توانید در کمدها قایم شوید یا از آتش‌افکنی که دارید، برای فراری دادن آن استفاده کنید. البته استفاده بیش از حد از هرکدام از این مکانیک‌ها هوش مصنوعی زینومورف را تغییر می‌دهد. مثلا اگر زیاد داخل کمدها پنهان شوید، این هیولا شروع به گشتن داخل آن‌ها می‌کند یا اگر زیاد از آتش‌افکن استفاده کنید، به آن عادت می‌کند و تاثیرش روی هیولا کم خواهد شد. هوش مصنوعی زینومورف به‌گونه‌ای طراحی شده که به صدا حساس است و اگر بیش از حد بدوید یا مبارزه کنید، احتمال مرگ شما بیشتر و بیشتر می‌شود.
البته مهم‌ترین نقطه قوت Alien Isolation اتصال محکمی است که به فیلم‌ها دارد و داستان را کاملا با داستان فیلم متصل می‌کند. حتی طراحی زینومورفی که داخل بازی می‌بینیم با زینومورف داخل فیلم مو نمی‌زند.

• Lost in Vivo

خود من علاقه شدیدی به بازی‌های مستقل دارم. بازی‌هایی که معمولا توسط تیمی کوچک یا حتی یک نفره به‌تنهایی ساخته می‌شوند. این بازی‌ها عمدتا بودجه ندارند، گرافیک چشم‌گیری ندارند و فقط با ذوق و ایده‌های خارق‌‌العاده طراح بازیکن را جذب می‌کنند. Lost in Vivo یکی از همین بازی‌هاست که در آن از اول تا آخر ذوق و اشتیاق سازنده قابل مشاهده است. حقیقتا، حداقل از نظر من تجربه این دست بازی‌ها به بازی‌های مدرنی که فقط برای پول ساخته می‌شوند و هیچ ایده جدیدی ندارند، کاملا می‌ارزد. Lost in Vivo از سری سایلنت هیل ایهام می‌گیرد و استعاره‌ای از جنگیدن شخصیت اصلی با ترس‌ها و حس گناه خودش است که سایلنت برای آن معروف است.
در بازی، شما به دنبال سگ خانگی‌تان که در باران شدید داخل فاضلاب می‌افتد، می‌روید و پس از کمی گشتن خودتان را در دنیایی جهنمی، تاریک و ترسناک پیدا می‌کنید. Lost in Vivo از طراحی محیطی و جامپ‌اسکیرهای بسیار هوشمندانه استفاده می‌کند و محیط آن به شکلی شما را در خودش غرق می‌کند که حتی صدای باز شدن یک در می‌‍‌تواند شما را به وحشت بیندازد. طراحی محیط بی‌نظیر، آرت‌استایل خارق‌العاده و مبارزات پر از استرس بازی، آن را به یکی از بهترین تجربه‌های وحشت خود من تبدیل کرده است.

پوریا یعقوبی