اخترشناسان از وجود ماهواره‌های شرکت اسپیس‌ایکس عذاب می‌کشند

همیشه در طول تاریخ ماهواره‌ها کمک زیادی به بشر کرده‌اند اما امروزه مشخص شده که ماهواره‌های اسپیس‌ایکس اخترشناسان را دچار دردسر کرده‌ است.

با گسترش سریع فضای تجاری، تعدادی از ماهواره‌ها در مدار سیاره ما قرار گرفته‌اند.
بیشتر این ماهواره‌ها در مدار پایین زمین هستند و باعث ازدحام در آن نقطه می‌شوند.
این امر سبب شده تا بعضی در خصوص رشد فاجعه‌بار زباله‌های فضایی و ناکامی ستاره‌شناسان در تماشای مسیرهای آسمانی، نگران باشند.

ماهواره‌های اسپیس‌ایکس مانعی بزرگ برای دیدن کیهان

امروزه بزرگ‌ترین بازیگر مدار زمین، شرکت اسپیس‌ایکس استارلینک می‌باشد که با داشتن 1700 ماهواره در مدار زمین، رکورددار تعداد ماهواره‌ها است.
مجموعه ماهواره‌های این شرکت به علت ایجاد رگه‌های روشن در تصاویر نجومی، بدنام شده است.
استارلینک به‌زودی توسط پروژه‌های دیگری مانند OneWeb و پروژه Kuiper شرکت آمازون دنبال خواهد شد.
تمامی این پروژه‌ها ارائه اینترنت پرسرعت با دسترسی همگانی است که در نوع خود هدفی عالی تلقی می‌شود.
با این وجود ماهواره‌ها در فضا، مشکل جدی برای ستاره‌شناسان ایجاد کرده‌اند.

اگر چه هنوز این ماهواره‌ها تاثیر عمیق و جدی رو مشاهدات نجومی نداشته‌اند اما تحقیقات جدید بیان‌کننده‌ی این است که این اتفاق به‌زودی رخ خواهد داد.
در این صورت، مطالعه‌ای جدید در یکی از مجلات انتشاریافته که به تعداد مسیرهای ماهواره‌های استارلینک می‌پردازد.
شایان ذکر است که داده‌های این مقاله توسط تلسکوپ ZFT در رصدخانه پالومار به‌دست آمده که در این رصد مشخص گردید از نوامبر 2019 تا سپتامبر 2021 بیش‌از 5300 رگه در تصاویر ZFT دیده شده است.
همچنین بیشتر این رگه‌ها در تصاویر گرگ‌ومیش که در نزدیکی غروب یا طلوع آفتاب گرفته شده بودند، دیده می‌شد.

در سال 2019 تنها نیم درصد از تصاویر دارای رگه بودند ( منظور از رگه همان ماهواره‌های اسپیس‌ایکس ) اما امروزه از هر 5 تصویر یکی از آن‌ها دارای رگه ماهواره استارلینک می‌باشد.
این امر بسیار ناراحت‌کننده است زیرا تصاویر ثبت شده در گرگ‌ومیش برای مشاهده سیارک‌های نزدیک زمین از اهمیت بالایی برخوردار است.
برخوردهای بالقوه شهاب سنگی که از جمله بزرگ‌ترین تهدیدات زندگی بشری هستند، سخت دیده می‌شوند زیرا از مسیری در نزدیکی خورشید می‌آیند.
لازم به ذکر است که نویسندگان این مقاله بیان نمودند که تعداد رگه‌ها به‌قدری نمی‌باشد که به صورت قابل توجهی روی برخوردهای احتمالی سیارک‌ها تاثیر بگذارد.
اگر این نقاط در آسمان به 10 یا 15 هزار برسد، ستاره‌شناسان دید لازم برای رصد برخی از سیارک‌ها را از دست خواهند داد.

با توجه به روند فزاینده ( افزون‌کننده ) ارسال ماهواره‌ها چنین رقمی طی یک سال آینده یا اندکی بیشتر محقق می‌شود.
راه‌حل‌هایی برای کاهش این رگه‌ها وجود دارد.
برای مثال رنگ‌آمیزی ماهواره‌ها و افزودن پنل‌های بازتابنده می‌تواند روشنایی آن‌ها را به‌ویژه در طول موج‌های فروسرخ که برای تشخیص سیارک‌ها مهم هستند، کاهش دهد، اما مطالعات بیان‌کننده‌ی این است که استراتژی کاهشی که استارلینک پیشنهاد می‌دهد، برای جلوگیری از این فاجعه موثر نیست.
مشخص است که در آینده‌ای نه چندان دور احتمال دارد در مورد اینترنت ماهواره‌ای انتخاب‌های دشواری داشته باشیم.
اگرچه اینترنت ماهواره‌ای می‌تواند ارتباطات انسانی را حتی تا دور افتاده‌ترین مناطق جهان گسترش دهد اما در عین حال توانایی دارد برای مشاهده آسمان، اعماق کیهان را از بین ببرد.

محدثه خلیلیان