لنزهای تماسی Mojo با تکنولوژی واقعیت افزوده در راه است

در آخرین اقدام‌ها از این نوع، لنزهای تماسی Mojo با فناوری واقعیت افزوده و microLED وارد مرحله آزمایش و تست شد. نمونه‌ی اولیه‌ی لنز تماسی هوشمند Mojo Vision با نمایشگر microLED می‌تواند فناوری واقعیت افزوده را در محصولی بسیار کوچک‌تر از هدست‌های واقعیت افزوده به کاربران ارائه دهد.

نمایشگر  microLED

لنز تماسی Mojo از نمایشگر microLED استفاده می‌کند و کاربر قادر است آن را با چشم‌های خود کنترل نماید. ایده‌ی محصول یاد شده مثل عینک‌های هوشمند است که عناصر واقعیت افزوده‌ مفید را در برابر چشم‌های خود قرار می‌دهد و همچنین قادر است کارهای روزانه را با آن انجام داد. درحال‌ حاضر، نمونه‌ی اولیه‌ی کارآمد این لنز تماسی دید بهتری از محصول نهایی به ما عرضه می‌کند.

شیوه استفاده از لنز تماسی هوشمند واقعیت افزوده

درو پرکینز، مدیرعامل Mojo Vision، در پستی وبلاگی گفت که این شرکت لنز تماسی هوشمند واقعیت افزوده‌ای را با ویژگی‌ها و قابلیت‌های کامل را به معرض ‌نمایش گذاشته است.
او در گفت‌وگویی اظهار داشت: اکنون می‌توان این لنز را به‌مدت یک ساعت روی یکی از چشم‌ها قرار داد. همچنین این شرکت تلاش می‌کند در‌ نهایت کاربران بتوانند از 2 لنز به‌ صورت هم‌زمان استفاده کنند.

مشخصات لنز تماسی  Mojo Vision

براساس ‌گزارش Arstechnica، لنز تماسی Mojo Vision از پردازنده‌ی Arm M0 استفاده می‌کند درحالی‌که نمایشگر microLED با ۱۴ هزار پیکسل‌براینچ نیز دراین قسمت دیده می‌شود. بااین‌حال قطره این محصول تنها ۰٫۰۲ اینچ (۰٫۵ میلی‌متر) است. پرکینز ادعا کرد که این نمایشگر درواقع کوچک‌ترین و متراکم‌ترین نمایشگری است که تاکنون برای نمایش محتوای پویا طراحی و ساخته شده است.
به‌گفته مدیرعامل Mojo Vision، این شرکت سیستم مدیریت انرژی خود را با میکرو‌باتری‌های درجه‌ی پزشکی و یک مدار مجتمع مدیریت توان اختصاصی طراحی کرده است.
لنز Mojo از مغناطیس‌سنجی با پیکربندی سفارشی و شتاب‌سنج و ژیروسکوپ برای ردیابی بهره می‌برد. پرکینز اعلام کرد که هدف این است که واقعیت افزوده حتی هنگامی‌که چشم‌های خود را به‌ اطراف حرکت می‌دهید، قابل مشاهده باشد.
حرکت چشم الزامی است؛ چون این محصولات مانند بعضی از عینک‌های هوشمند مانند Ray-Ban Stories هیچ کنترل حرکتی ندارند. یکی از نمایندگان Mojo Vision اعلام کرده که امکان کنترل صوتی در این لنز عرضه شده؛ ولی شیوه اصلی کنترل رابط‌کاربری ردیابی حرکات چشم می‌باشد.

موانع پیش‌ روی عینک‌های هوشمند

یکی از بزرگ‌ترین موانع جلوی روی عینک‌های هوشمند این است که دست‌وپاگیر هستند. بعضی از دستگاه‌ها مانند Stories و Nreal Air برای مقابله با این مشکل از ظاهر مانند عینک‌های معمولی بهره می‌برند. ظاهرا لنز تماسی این ویژگی را دارد که حتی محتاطانه‌تر از هدست‌های واقعیت افزوده یا محصولاتی مانند عینک هوشمند Ray-Ban باشد؛ البته نمونه‌ی اولیه‌‌ی موجود از لوازم جانبی مخصوصی بهره می‌برد.
نماینده‌ی Mojo Vision گفته است قطعه یاد شده در اطراف گردن قرار می‌گیرد. این قسمت حاوی یک پردازنده و پردازنده‌ی گرافیکی و رادیو ۵ گیگاهرتزی برای ارسال و دریافت اطلاعات و داده به لنز است.  CNETاعلام کرد که این لوازم‌ جانبی اطلاعات را به کامپیوترهایی ارسال می‌کند که اطلاعات و داده‌های حرکت چشم را ردیابی می‌کنند.
پرکینز تاکید کرد که لنزهای تماسی هوشمند Mojo در ۱۰ سال آینده می‌توانند در اختیار تمام کاربران عادی قرار گیرند. وی در اظهارت خود دنیایی را ترسیم کرده است که ورزشکاران در آن از لنزهای هوشمند برای انجام تمرین‌های متمرکز و سنگین بهره ببرند.

علی حبیبی