تاثیر تراکم پیکسل در استفاده گوشی

حال نوبت تراکم پیکسلی است و در ادامه قرار است به‌ این موضوع بپردازیم. در طی 10 سال گذشته دعوای بزرگی بر سر چگالی پیکسلی و وضوح نمایشگر برقرار بود و مدل‌های مختلف یک‌ به‌ یک با همایش عظیم روی کیفیت صفحه‌نمایش معرفی می‌شدند؛ اما امروزه تنها شرکت‌هایی مانند سونی و سامسونگ از پیشکسوتان این حوزه هستند.

در زمان حال شرکت سونی با معرفی محصولاتی مانند Xperia 1 Mark IV و سامسونگ با گوشی S22 Ultra مجهز به‌نمایشگر‌هایی به‌‎وضوح 4K و QHD هستند.
در حقیقت شرایط کنونی بازار گوشی‌های هوشمند با سال 2015 تفاوت‌های بسیار زیادی دارد و گوشی‌های مجهز به صفحه‌نمایش QHD و FHD با اندازه 5 اینچ، جای خود را به پنل‌های 6 تا نزدیک به 7 اینچ با وضوحFHD+  داده‌اند.
اولین گوشی هوشمندی که مجهز به‌ نمایشگری با تراکم پیکسلی بالا بود نمایشگر گوشی هوشمند Galaxy S6 بوده که تقریبا درون خود 580 پیکسل جای داده است.
واضح‌ است که پیش‌از این، مجهز شدن به پنل QHD اتفاقی مرسوم در دنیای گوشی‌های هوشمند پرچم‌دار به‌ شمار می‌رفت؛ اما سوال اصلی دقیقاً همین‌جا مطرح می‌شود که چرا شرکت‌های تولیدکننده تلفن‌های همراه، امروزه رغبت چندانی به استفاده از پنل‌های QHD و چگالی پیکسلی بالا ندارند.

چرا گوشی‌های هوشمند بیشتری از نمایشگر‌های QHD استفاده نمی‌کنند؟

از دلایلی که باعث شده این نمایشگر‌ها در گوشی‌های هوشمند کمرنگ شوند مصرف بالای انرژی بوده و باعث شده بود تا میزان شارژدهی باتری‌ها کاهش یابد.
این به‌ صورتی بود که در عوض شدن تعداد پیکسل‌ها، میزان تفاوت شارژدهی در پنل‌ها به 10 الی 20 درصد می‌رسید و البته امروزه به‌ لطف بهبود یافتن تراشه‌ها، مصرف انرژی و افزایش حجم باتری‌ها، افزایش یافته و تقریبا این میزان تفاوت کاهش یافته است.
علاوه‌بر این کیفیت بالاتر نمایشگر، باعث می‌شود تا میزان درگیری میان نمایشگر با پردازنده و پردازنده مرکزی افزایش یابد.
در نظر داشته باشید که تراشه‌های امروزی امکان فعالیت با حداکثر قدرت را برای مدت طولانی ندارند؛ این درحالی‌ است که بسیاری بر این عقیده‌اند که تراشه‌های مدرن امروزی دارای چنین امکانی هستند و تراشه را تحت فشارهایی شدید و طولانی‌ مدت قرار می‌دهند؛ حتی اگر به قیمت تولید گرمای زیاد و افزایش مصرف انرژی تمام شود.
اما جالب است بدانید که با ورود جهان نرخ‌های نوسازی به دنیای دیجیتال، جهان تماما تغییر کرد. به‌ گونه‌ای که امروزه تبدیل به یک معیار برای خرید گوشی تبدیل شده‌ است.
با وجود این‌که افزایش نرخ‌نوسازی به‌ افزایش توان پردازشی تراشه و مصرف انرژی منجر شد، حال به‌ لطف حضور نمایشگر‌های LTPO و مدیریت خودکار نرخ‌های نوسازی، دیگر خبری از افزایش بار پردازشی و مصرف سرسام‌آور انرژی نیست.
جالب است بدانید که در گذشته استفاده از نرخ‌های نوسازی‌بالا، تنها برای گوشی‌هایی که از هدست واقعیت مجازی پشتیبانی می‌کردند و حال با ظهور نمایشگر‌های FHD+ دیگر نوبت نمایشگر‌های عادی با نرخ‌نوسازی بالا است.

چگالی پیکسلی و فراتر از آن

جدا از تسلیم شدن بازار برای گذر از مرزهای تعیین‌ شده پیشین در زمینه تراکم پیکسلی و وضوح نمایشگر، حالا با بازی تماما بردی روبه‌رو هستیم.
از طرف دیگر شرکت‌ها دیگر مجبور به افزایش وضوح تصویر نیستند و می‌توان گفت که به‌راحتی می‌توانند برروی توسعه موارد موجود در نمایشگر‌های خود کار کنند.
تنها موردی که می‌توان به‌ آن اشاره بسیاری کرد، اضافه شدن قابلیت HDR به‌نمایشگر‌ها می‌باشد که سبب افزایش تجربه کاربری و رضایت کاربر از دستگاه خود شود.
جالب است بدانید که امروزه تقریبا گوشی‌هایی که مانند آیفون 13 یا آیفون 13 مینی و یا حتی iPhone SE 2022 که با نمایشگر‌های 60 هرتزی و بدون قابلیت HDR عرضه می‌شوند هم مورد تمسخر قرار می‌گیرند. باید به‌ این موضوع اشاره کرد که امروزه نمایشگر‌ها در بخش دقت رنگ و روشنایی مورد توجه بسیاری قرار گرفته است.
برای مثال می‌توانیم به گوشی ناتینگ فون 1 (Nothing Phone 1) اشاره کنیم که با وجود برچسب قیمتی مناسب خود، از نمایشگر فوق‌العده دقیق OLED بهره می‌برد که نظیر آن حتی در پرچمدارها نیز به ندرت یافت می‌شود.

در این میان نباید سونی را نادید بگیریم؛ شرکتی که همچنان در پرچمداران سری Xperia 1 خود از نمایشگر 4K با دقت 3840 در 1644 پیکسل استفاده می‌کند که در ابعاد 6.5 اینچ، تراکم پیکسلی حیرت‌انگیز 643 پیکسل ‌در اینچ را ارائه می‌کند.
خوب است بدانید که تراکم پیکسلی دلیل محکمی برای درگیر شدن نمایشگر است، اگر شما بخواهید در نمایشگری با وضوح QHD یک بازی با کیفیت را اجرا کنید آن‌ هم با نرخ‌نوسازی بالا، مسلما بازی به‌دلیل کرش زدن متوقف می‌شود و به‌همین دلیل در برخی از بازی‌ها می‌توانید شاهد این باشید که بازی‌ها کمی پایین‌تر از کیفیت نمایشگر به‌ شما کیفیت ارائه می‌دهند.
به‌عنوان مثال اگر یک بازی مانند Diablo Immortal را در دستگاهی مانند S22 Ultra اجرا کنید، نمی‌توانید شاهد کیفیت QHD را داشته باشید و بازی با گرافیک تقریبا بالا و نرخ‌فریم 60 فریم بر ثانیه اجرا می‌شود. در این‌ میان تنها گوشی‌های هوشمند سری آیفون اپل هستند که معمولاً با تکیه به توان بالای پردازش گرافیکی خود امکان رندر بازی‌ها با دقتی بالاتر از نماینده‌های اندرویدی را دارند.
در مجموع فاکتورهای اصلی یک نمایشگر خوب از سال 2015 تغییر زیادی کرده‌اند و حالا دستگاه‌هایی روانه بازار می‌شوند که وضوح تصویر اولویت آخر آن‌ها به‌ شمار می‌رود.
البته شاید بد نباشد در این میان اشاره‌ای هم به شیائومی کنیم؛ شرکتی که به‌تازگی و به دلیل کاهش قیمت پنل‌های QHD، به استفاده از این پنل‌ها در پرچمداران خود رو آورده است.

عرفان صابونیها